"Bahattin Çamurali" sayfasının sürümleri arasındaki fark
7. satır: | 7. satır: | ||
'''1931''' yılında [[Sürmene]] yakınlarında, [[Cida]] köyünde doğdu. | '''1931''' yılında [[Sürmene]] yakınlarında, [[Cida]] köyünde doğdu. | ||
− | Kemençe ve tulum ile içli dışlı bir sülale çevresinde büyüdü. Yakın akrabası Hasan Çamurali, tulumu hem imal eden hem de çalan bir üstad olarak [[Sürmene]]'nin bilinen son tulumcusuydu. İleride birçok eserinde ona kaynak kişi olacak bir diğer | + | Kemençe ve tulum ile içli dışlı bir sülale çevresinde büyüdü. Yakın akrabası Hasan Çamurali, tulumu hem imal eden hem de çalan bir üstad olarak [[Sürmene]]'nin bilinen son tulumcusuydu. İleride birçok eserinde ona kaynak kişi olacak bir diğer büyükleri Murat Çamurali ve İbrahim Çamurali de yetenekli kemençecilerdi. |
Çocukluk döneminin en büyük kemençecilerinden ..... Dilaver'den ilk derslerini alarak kemençeye adım attı. | Çocukluk döneminin en büyük kemençecilerinden ..... Dilaver'den ilk derslerini alarak kemençeye adım attı. |
11.33, 7 Aralık 2020 tarihindeki hâli
Bahattin Çamurali (1931-1991) Sürmene doğumlu halk ozanı ve müzisyendir.
Sürmene ekolü olarak bilinen kemençe tarzının son otantik temsilcisi olarak tanınır ve 20. yüzyılın en önemli kemençecilerinden biri olarak kabul edilir.
Hayatı
1931 yılında Sürmene yakınlarında, Cida köyünde doğdu.
Kemençe ve tulum ile içli dışlı bir sülale çevresinde büyüdü. Yakın akrabası Hasan Çamurali, tulumu hem imal eden hem de çalan bir üstad olarak Sürmene'nin bilinen son tulumcusuydu. İleride birçok eserinde ona kaynak kişi olacak bir diğer büyükleri Murat Çamurali ve İbrahim Çamurali de yetenekli kemençecilerdi.
Çocukluk döneminin en büyük kemençecilerinden ..... Dilaver'den ilk derslerini alarak kemençeye adım attı.
Eserleri
Bestesi, güftesi, özgün yorumu veya derlemesi kendisine ait eserlerden en bilinenleri şunlardır:
- Duman aldi dağlari
- Mektup yazdum alasun
- Sen bu yaylalari
- Pabuçlarım delindi
- Maçka yolları taşli
Kaynakça
- ↑ Mehmet Bilgin (2020) "Trabzon'un Tanınmış Kemençecilerinden: Bahattin Çamurali" s.463-487