"Cumur" sayfasının sürümleri arasındaki fark
(→İçerik) |
|||
| 14. satır: | 14. satır: | ||
== İçerik == | == İçerik == | ||
| − | + | Ana malzemeleri; fırınlanmış mısır unuyla tavada pişirilmiş mısır ekmeğinin içi, taze Minci peyniri ve tereyağıdır. Ancak, geçmiş dönemlerde olağaünüstü kötü sosyal ve ekonomik koşullarda, malzemelerinde ve hazırlanışında değişiklikler yapıldığı da görülmüştür. Ayrıca geçmişteki en eski orijinalinde de darı ekmeği kullanılmış olmalıdır. Zira, mısır bitkisinin bölgeye ulaşmasından önce ekmek yapımında kullanılan, kadim dönemlerden beri Kolhis coğrafyasının temel tahılı olan darıdır.<ref>Ahmet M. Zehiroğlu (2018) "Trabzon İmparatorluğu" c.3 s.46</ref> | |
== Tavsiyeler == | == Tavsiyeler == | ||
02.43, 21 Mart 2021 tarihindeki hâli
Cumur, Doğu Karadeniz havzasının güney sahillerinde ve ayrıca bölgenin komşusu olan iç kesimlerde yaygın olarak tüketilen bir yemek türüdür. Farklı yörelerde çeşitli ilave içerikler eklense de, esas olarak ekmek içi, tereyağı ve peynir ile yapılır.
İsim
Kelimenin kökeninin, ölü Tzan dilinde, "ezerek ufalamak" anlamındaki *Cum- fiil köküne dayanıyor olması muhtemeldir. Zira Tzan dilinin, günümüzde yaşayan en yakın akrabası olan Megrelce'de de, aynı kökten türemiş gibi görünen [CUMORUA] sözcüğü "ezerek ufalamak" ve "küçük lokmalar halinde hızla yemek" şeklinde iki anlam taşır ki ikisi de [CUMUR] için uyumludur. Aynı kökü paylaşan benzer anlamlarda sözcüklere, Kolhis coğrafyasına komşu bölgelerdeki diğer dillerde de rastlanması, bu terimin veya fiil kökünün ortak bir Paleo Kafkasik menşei olabileceğine işaret eder.
Ayrıca farklı yörelerde, yerel aksan farklılıklarına bağlı olarak; "Zumur, Çumur, Çimur" şeklinde farklı telaffuzlarına da rastlanır.
Tarih
Mısır bitkisinin bölgeye ulaşmasından önceki dönemlerde muhlama yapımında muhtemelen darı unu kullanılmaktaydı. Zira kadim dönemlerden beri Kolhis coğrafyasının temel tahılı olan darı bitkisi, geç 14. yüzyıl kayıtlarında dahi bölgede sevilerek tüketilen tek tahıl ürünüydü ve mısıra benzer şekilde kavrularak işlenmekteydi. [1]
Bölgeye buğdayın yaygın olarak girişinden çok daha sonraki bir dönemde 17. yüzyılda ulaşan mısır bitkisi ise, yüksek verimi ve düşük üretim maliyeti sayesinde hızlı bir şekilde darının yerine ikame olmuştur. Böylelikle kadim çağlardan beri darı unuyla yapılmış olan tüm yerel unlu mamüllerde ve yemeklerde 19. yüzyıldan itibaren neredeyse tamamen mısır unu kullanımına geçilmiştir.
İçerik
Ana malzemeleri; fırınlanmış mısır unuyla tavada pişirilmiş mısır ekmeğinin içi, taze Minci peyniri ve tereyağıdır. Ancak, geçmiş dönemlerde olağaünüstü kötü sosyal ve ekonomik koşullarda, malzemelerinde ve hazırlanışında değişiklikler yapıldığı da görülmüştür. Ayrıca geçmişteki en eski orijinalinde de darı ekmeği kullanılmış olmalıdır. Zira, mısır bitkisinin bölgeye ulaşmasından önce ekmek yapımında kullanılan, kadim dönemlerden beri Kolhis coğrafyasının temel tahılı olan darıdır.[2]
Tavsiyeler
- Nerede Yenilir? : Menülerinde Doğu Karadeniz mutfağına ağırlık veren lokantalarda genellikle her zaman bulunabilir.