"Grigori Şoniadi" sayfasının sürümleri arasındaki fark
| 12. satır: | 12. satır: | ||
Bu dönemde Papalık'ın da dikkatini çeken Trabzonlu, '''1438''' yılında Floransa Konsili'nde Ortodoks alemiyle nihai bir hesaplaşmaya soyunan Katolik dünyasının en önemli kozlarından biri oldu. Orada aynı zamanda Rönesans sürecinin fikrî ateşleyicisi de olan "Aristotele - Platon Tartışmaları" sürecinin popüler aktörlerinden biriydi. Karşı cepheyi temsil eden ve yine kendisi gibi Trabzonlu ama Ortodoks olan filozoflarla tartışarak onları alt etmesi bekleniyordu. Ancak olaylar beklenenden farklı gelişti. Karşı taraftaki Trabzonlu filozof sayısı birden fazlaydı ve öyle bir ortamın olağan sonucu olarak kendi aralarında kavgaya tutuşmuşlardı. Böylelikle onları alt etmesine gerek kalmamıştı. <ref name=":0" /> | Bu dönemde Papalık'ın da dikkatini çeken Trabzonlu, '''1438''' yılında Floransa Konsili'nde Ortodoks alemiyle nihai bir hesaplaşmaya soyunan Katolik dünyasının en önemli kozlarından biri oldu. Orada aynı zamanda Rönesans sürecinin fikrî ateşleyicisi de olan "Aristotele - Platon Tartışmaları" sürecinin popüler aktörlerinden biriydi. Karşı cepheyi temsil eden ve yine kendisi gibi Trabzonlu ama Ortodoks olan filozoflarla tartışarak onları alt etmesi bekleniyordu. Ancak olaylar beklenenden farklı gelişti. Karşı taraftaki Trabzonlu filozof sayısı birden fazlaydı ve öyle bir ortamın olağan sonucu olarak kendi aralarında kavgaya tutuşmuşlardı. Böylelikle onları alt etmesine gerek kalmamıştı. <ref name=":0" /> | ||
| − | İran'da mezhep çatışmalarının başlaması üzerine '''1307''' yılından itibaren orada toplayabildiği astronomi eserlerini [[Trabzon]]'a taşımaya başladı. Bu kitapların çoğu ''Şemseddin Buharî, Nasireddin Tusî, Hazinî, Şirvanî'' ve kendisinin de öğrencisi olduğu, Tebriz rasathanesi kurucusu ''Fahreddin Tebrizî'' gibi İranlı astronomlara aitti. Oradaki en büyük destekçisi olan İlhanlı başvezir Reşidüddin'in de gücünü kaybetmeye başlaması ve hayatının tehlikeye girmesi üzerine, kendisine yapılan teklifi kabul ederek [[Trabzon]]'a yerleşmeye karar verdi. | + | İran'da mezhep çatışmalarının başlaması üzerine '''1307''' yılından itibaren orada toplayabildiği astronomi eserlerini [[Trabzon]]'a taşımaya başladı. Bu kitapların çoğu ''Şemseddin Buharî, Nasireddin Tusî, Hazinî, Şirvanî'' ve kendisinin de öğrencisi olduğu, Tebriz rasathanesi kurucusu ''Fahreddin Tebrizî'' gibi İranlı astronomlara aitti. Oradaki en büyük destekçisi olan İlhanlı başvezir Reşidüddin'in de gücünü kaybetmeye başlaması ve hayatının tehlikeye girmesi üzerine, kendisine yapılan teklifi kabul ederek [[Trabzon]]'a yerleşmeye karar verdi.<ref name=":0" /> |
Kesin tarihi bilinmemekle birlikte, mektuplaşmalarının sona erdiği '''1320''' yılı civarında ölmüş olabileceği düşünülür. | Kesin tarihi bilinmemekle birlikte, mektuplaşmalarının sona erdiği '''1320''' yılı civarında ölmüş olabileceği düşünülür. | ||
02.03, 3 Nisan 2021 tarihindeki hâli
Grigori Şoniadi (?<1250-1320) Trabzon uyruklu hekim ve astronomdur.
Kariyeri boyunca hiç ayrılmadığı İtalya'da, özellikle Antik Yunanca'dan yaptığı çevirilerle, felsefe, hitabet ve astronomi üzerine yazdığı eserlerle İtalyan Rönesansı döneminin önemli emektarlarından biri olmuştur.
İsim
(Latince:Gregorius Choniades, Rumca:Grēgorios Chioniadēs)
Hayatı
3 Nisan 1395 tarihinde, o dönemde Venedik toprağı olan Girit adasında doğdu. Ailesi muhtemelen, bir önceki yüzyılda salgınlar ve iç savaşlar nedeniyle Trabzon İmparatorluğu'ndan kitleler halinde Girit'e göç ettikleri bilinen topluluklardan birine mensuptu. [1]
Bu dönemde Papalık'ın da dikkatini çeken Trabzonlu, 1438 yılında Floransa Konsili'nde Ortodoks alemiyle nihai bir hesaplaşmaya soyunan Katolik dünyasının en önemli kozlarından biri oldu. Orada aynı zamanda Rönesans sürecinin fikrî ateşleyicisi de olan "Aristotele - Platon Tartışmaları" sürecinin popüler aktörlerinden biriydi. Karşı cepheyi temsil eden ve yine kendisi gibi Trabzonlu ama Ortodoks olan filozoflarla tartışarak onları alt etmesi bekleniyordu. Ancak olaylar beklenenden farklı gelişti. Karşı taraftaki Trabzonlu filozof sayısı birden fazlaydı ve öyle bir ortamın olağan sonucu olarak kendi aralarında kavgaya tutuşmuşlardı. Böylelikle onları alt etmesine gerek kalmamıştı. [1]
İran'da mezhep çatışmalarının başlaması üzerine 1307 yılından itibaren orada toplayabildiği astronomi eserlerini Trabzon'a taşımaya başladı. Bu kitapların çoğu Şemseddin Buharî, Nasireddin Tusî, Hazinî, Şirvanî ve kendisinin de öğrencisi olduğu, Tebriz rasathanesi kurucusu Fahreddin Tebrizî gibi İranlı astronomlara aitti. Oradaki en büyük destekçisi olan İlhanlı başvezir Reşidüddin'in de gücünü kaybetmeye başlaması ve hayatının tehlikeye girmesi üzerine, kendisine yapılan teklifi kabul ederek Trabzon'a yerleşmeye karar verdi.[1]
Kesin tarihi bilinmemekle birlikte, mektuplaşmalarının sona erdiği 1320 yılı civarında ölmüş olabileceği düşünülür.
Eserleri
Çoğunluğu ölümünden sonra yayınlanmış olmakla birlikte, birçok eseri günümüze kadar ulaşmıştır.
Latince yazdığı eserleri:
- Rhetorica, Libri V, Venezia, (1470)
Rumca yazdığı eserleri:
- Epístola ad excelsissimum sacratissimumque Regem Romanorum Joannem Palaeologum, Ingolstadt, (1604)
Çevirileri:
- Eusebius Pamphili de Praeparatione Evangelica a Giorgio Trapezuntio traductus, Venezia, (1470)