Nestor Lakoba

Nestor Lakoba

Nestor Lakoba (1893-1936) Lohine doğumlu siyasetçidir.

Sovyet devrimi sürecinde Abaza toplumunun devrimci bolşevik önderi olarak tanınmış, ardından Abhazya özerk yönetiminin filli liderliğini üstlenmiştir. Yaşamı boyunca etnisite ayrımı gözetmeksizin, Lenin'in kültürel çeşitlilik ve toplumsal kimliklerin özgürlüğü ilkelerinin destekçisi olmuştur.

İsmi

Gudauta çevresinde yerleşik köklü bir aileyi temsil eden soyadı, Abaza toplumunun karakteristik Kolhik soy ismi formu olan [...+BA] kalıbındadır.

Hayatı

1893 yılında Gudauta yakınlarındaki Lohine köyünde doğdu.

Babası, kendisi doğmadan önce zengin toprak sahiplerine isyan ettiği için öldürülmüş bir köylüydü. Kendisi de ailesinin zorlukla kayıt yaptırdığı bir dinî okuldan, henüz 18 yaşındayken devrimci faaliyetleri gerekçesiyle atıldı. 1912 Eylül ayından itibaren Bolşevik hareketine katıldı ve 1917 devrimine dek Kafkasya'nın farklı bölgelerinde propaganda ve örgütlenme faaliyeti yürüttü. Devrim sonrasında, bir diğer Bolşevik Abaza önder olan Efrem Eşba ile birlikte Abaza topraklarında bolşevik egemenliğini sağlamak için 1921 yılına dek mücadele etti. O süreçte Lenin'in Kafkasya bölgesindeki en güvendiği isimlerden biriydi, birçok kez bizzat Lenin tarafından Türkiye dahil çeşitli özel görevlere gönderildi. Bu arada Batum'da Sariye Cihoğlu ile evlendi. Ertesi yıl Abhazya Halk Komiserleri Konseyi başkanlığına seçildi. 1924 yılında Lenin'in ölümünden sonra Moskova'da başlayan yeni iktidar mücadelesinde, kendisine ve halkına destek sözü veren Stalin'in tarafında yer aldı. Bu söz uzun bir süre tutuldu ve gerçekte özerk statüde olmasına rağmen Abhazya, neredeyse defakto bir birlik cumhuriyeti statüsünde yönetildi.

Stalin'den farklı olarak, yerel kollektifleşmede Lenin'in "zamana yayılan aşamalı dönüşüm" doktrinini uygulaması gibi birkaç konuda anlaşmazlık yaşasalar da, onunla sürdürdüğü karşılıklı danışıklı ittifak ve yakınlık 1935 yılına dek sürdü. Ancak Lakoba'nın şahsi varlığının, Stalin'in himayesinde palazlanan Gürcü milliyetçiliği ve Kartvelizm akımı önündeki en büyük engellerden biri oluşu, bu ilişkinin sonunu getirecek asıl önemli sorundu. Aynı zamanda, on yıllık süreçte devrimci, bolşevik kadroları adım adım tasfiye edip kendi kişi kültünü yaratan, tek adam rejimini perçinleyen Stalin'in de artık onun desteğine ihtiyacı kalmamıştı.